Кон Берлинскиот фестивал: Мечки на Потсдамер Плац
— 15 февруари, 2019Во Берлин нема случајности. Имало изненадувања, имало контроверзи, но случајности – не. Премногу историја, традиција и статуси се собрани на 69 изданија на Берлиналето, за фестивалот да ризикува со својот водечки рејтинг меѓу еднаквите (Венеција и Кан). Навистина, годинашнава понуда, барем во официјалната (главна ) програма, ни од далеку не понуди врвни остварувања, кои продуцентите ете, ги чуваат и темпираат специјално за Берлин. Дури и неколкуте звучни режисерски имиња од светот изгледа дека се под нивото на досегашните нивни остварувања.
Така, Франсоа Озон со својот „Благодарение на бога“, тематски провокативна и актуелна приказна за педофилијата во католичкиот клер, се чини преблаго или премногу фер ги интерпретира настаните во црквата и, нетипично за него, имаме некаков блед, компромисен став кон еден жежок општествен проблем.
И сега се редат, Фатин Акин со неговиот чуден, неавтентичен хорор „Златна ракавица“, Адам Меккеј со „Човекот од сенка“, филм (вон компетиција) за бирократот Дик Чејни, кој ниту е доволно смешен ниту особено остроумен. Потоа, италијанскиот „Пирани“ на режисерот Клаудио Џованези, филм за тинејџерската мафија во Неапол, кој освен симпатичните млади актери, не понуди ниту тематски ниту естетски вредности. „Елиса и Марсела, филм кој за првпат го внесува Нетфликс во трка за награда на Берлинале а во режија на шпанката Изабел Коисет, работен според вистинска приказна за две лезбејки од почетокот на минатиот век кои делумно успеале да го легализираат својот брачен статус, за жал минува како стереотип на оваа деликатна тема, без елементарно пчитување на филмската динамика, и природно, остава вкус на излитена и патетична приказна. Ханс Петер Моланд со „Out stealing horses“, е доследен на својата високо естетизирана филмска култура иако се чини дека во изборот на оваа премногу лична сторија за човек кој се решил на цивилизациски целибат, е далеку од некои базични вредности во филмската уметност. Филм кој нема да се памети подолго. Награда? Не би се обложил!
Францускиот „Збогум на ноќта“ на искусниот режисер Андре Тешине покрај испегланата продукција и исто таквата Катрин Денев, донесе импотентна приказна за социјално/религиозните проблеми во емигрантската сфера, со неубедливи и пасивни ликови.
Од филмовите кои сепак оставија посилен впечаток да ги спомнеме:
„Г-дин Џонс“ на Агњешка Холанд како и секогаш темелна, габаритна и возбудлива режисерка, веројатно еден од кандидатите за награда.
Кинескиот режисер Куанан Ванг веќе добитник на Златна мечка во 2007 година со филмот „Бракот на Туја“, годинава дојде со филмот „Ондог“. Една убава лендскејп разгледница со трилер примеси… вешто раскажана и со возбудлив крај. Барем од досегашните филмови овој филм донесе свеж монголски ветер.
Документарниот филм „Варда за Агнес“ иако вон компетиција секако го заслужува местото во главната програма особено поради реномето и творечкиот опус на Агнес Варда која има 90 години. Филмот го продуцира нејзината ќерка, и претставува двочасовна ретроспектива на творештвото на Агнес.
А дали Теона и „Петрунија“ можат до награда? И тоа како! Затоа што повеќето филмски аргументите се на нивна страна. Мнението за фестивалските филмови по правило го формира филмската критика. Еден од тие лакмуси за вреднување е „мрежата“ ,(„Jury Grid“) на оценки во англиското списание Скрин Интернешенел, исплетена од еминентни филмски критичари од цел свет. Засега, бројките велат дека македонскиот „Петрунија“ и монголскиот „Ондог“ имаат највисок рејтинг (2,8 од можни 5).
Со нашите аргументи пак, ќе појдеме од кинестетичките вредности на филмот
-темпото (тајмингот) со минорни секвенцијални вакууми, е речиси беспрекорно.
– фотографијата, особено фиксната камера, во манирот на педантната јапонска снимателска школа.
– Ликовите (карактери) прецизно дефинирани, нијансите духовито исцртани се до епизодните изведби.
– сценарио (приказна) одличен баланс помеѓу реалноста и нужната фикција. Токму она што публиката го консумира како гледливост а критиката како умешност. Прецизно се акцентирани конфликтните релации во општеството и нивната спротиставеност во услови на рудиментирани форми на цивилизациско поместување. Навидум баналната и бенигна приказна за традиционалниот мачоизам прераснува во религиозен, родов и административен алегоричен апсурд. Полиција, црква, народ, закон, обичај, мизогинија и сиот тој терен режисерката извонредно го контролира.
„Петрунија“ е мала Балканска вињета за нашиот голем животен цинизам. Автосатира која има универзални поенти. Ете затоа „Петрунија“ го заслужува Берлин.
„Господ постои, името и е Петрунија“ можеби и нема намера да сугерира, па дури ниту да имплицира, мој впечаток е дека филмот стимиулира, што е особена вредност сама по себе.
Благата оптимистичка форма за исходот со наградите би била: филмот не е без шанси. Објективниот став пак, е дека заслужува награда.
Овојпат слабости во филмот на Теона нема потреба да бараме. Тоа ќе им го препуштиме на оние кои ќе останат ненаградени, на „губитниците“.
А Зорица Нушева овие десет фестивалски денови дефинитивно е Берлинската дива.
Пишува: Влатко Галевски
Автор:
Слични статии
-
-
МУЛТИЗНАЧНОСТА НА СЛОВЕНЕЧКИОТ ТЕАТАР
10 април, 2023 -
-
Последни статии
-
Мирко Попов: „Мораме да се бориме за секој милиметар нормалност. Психички ни е неопходна таа борба. И музиката ни е неопходна.“
— 27 март, 2024Навикнат сум да живеам во комплетно недоразбирање со мнозинството. Порано мислев дека ако дадам сè од себе, во еден момент ќе се разбереме и ќе заживееме среќно и весело до крајот на животот. Тоа кога бев млад. Сега кога сум поискусен, кога можам да ги согледам дури и резултатите од сопствените залагања, јасно ми е…
-
Почина Слаѓана Милошевиќ иконата на новиот бран во поранешна Југославија
— 26 март, 2024На 69-годишна возраст почина Александра Слаѓана Милошевиќ, иконата на новиот музички бран во осумдесетите години во поранешна Југославија. Важеше за икона која ги рушеше сите табуа, а на пошироката јавност ѝ е најпозната по хит-нумерата „Принцеза“ која во 1984 година ја сними со Дадо Топиќ. Вистински бум направи со антологискиот хит и спот „Мики, Мики“…
-
Почина Томислав Петернек, легендарниот фотограф кој ги овековечи последиците од скопскиот земјотрес
— 24 март, 2024Познатиот српски фотограф Томислав Петернек почина на 91-годишна возраст во Белград. Тој беше носител на највисоките титули во професијата и добитник на повеќе домашни и меѓународни награди, а неговите фотографии беа објавени во најзначајните светски весници, пренесува РТС. Томислав Петернек е роден 1933 година во Винковци, а со фотографија се занимава од 1954 година, пишува…
-
ПОЧИНА МИРКО ПОПОВ, ЕДЕН ОД ПИОНЕРИТЕ НА ЕЛЕКТРОНСКАТА СЦЕНА ВО МАКЕДОНИЈА
— 24 март, 2024Денеска по кусо боледување почина еден од највлијателните и најуспешни скопски диџеи, музичари, композитори, текстописци, издавачи и продуценти Мирко Попов. Попов е роден во 1972 година во Скопје. Израснат во Градски ѕид, како што и самиот велеше во неговото „кучкар маало“, почнува да купува плочи и ја засакува музиката уште од основното училиште, што логично резултираше со првите…
-
Лидија Димковска е добитничка на наградата Роман на годината за „Единствен матичен број“
— 15 март, 2024Романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска е добитник на наградата „Роман на годината“ за 2023 година што ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“. Објавувањето на добитникот на наградата се одржа денеска во кафе-книжарницата „Буква“, а за победникот одлучуваше жири-комисија составена од Влада Урошевиќ, Бранко Цветкоски, Марија Ѓорѓиева, Сашо…
-
Пет романи во најтесен избор за наградата „Роман на годината“
— 11 март, 2024„Единствен матичен број“ од Лидија Димковска („Три“), „Ако се родат некакви чувства: зборник за љубовта на Гоце и Јанка“ од Блаже Миневски („Матица македонска“), „Заборав“ од Томислав Османли („ВиГ Зеница“), „Сѐ уште можам нешто да сторам“ од Фросина Пармаковска („Или – или“) и „Зелениот дворец“ од Сибо („Арс Либрис“) се петте романи што се најдоа…
-
ВРЕДНОСТА НА СПОМЕНИТЕ И НЕДОРАЗБИРАЊЕТО
— 18 февруари, 2024(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников) Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска…
-
ОБЛАК ЧИСТА АКТЕРСКА ИГРА
— 13 февруари, 2024(Кон претставата „Бура и продор“ по концепт и режија на Теа Беговска, а во продукција на Интернационалниот театарски фестивал „Скупи“. Главни улоги: Илин Јовановски, Дениз Рустеми, Бојан Лазаров, Миа Кантарџиева Петровска, Тодор Стојковски, Дин Ибрахим) Најпознатата сентенца на Питер Брук во неговото капитално теоретско дело „Празен простор“ вели: „Можам да земам кој било празен простор…
