Замина легендата на филмската музика- Енио Мориконе
— 6 јули, 2020Енио Мориконе, еден од најпознатите композитори на филмска музика, почина денеска на 91 година во клиника во Рим, како последица од паѓање, што му се случило минатата недела, пришто скршил бутна коска.
Роден е во Рим, во октомври 1928 година. Неговиот татко Марио Мориконе бил трубач и бргу забележал дека неговиот син го има наследено музичкиот талент. Со шест години Енио го компонирал неговото прво дело, а на 12 години родителите го испратиле во конзерваториум каде за првпат научил да свири труба. Совет од неговиот татко, кој со тоа добро го обезбедуваше своето семејство. Срцето на Енио Мориконе го влечеше кон компонирање. Сепак тој студиите од четири години ги совлада во рекорден рок од две години, што зборува за неговата музикалност.
По школувањето Мориконе заработувал за живот како џез свирач во ноќни клубови, пред да се вработи во театар и да се ангажира во музичката индустрија, и конечно да добие позиција како музички асистент на италијанската телевизија РАИ. Меѓу другото тој таму аранжираше песни за познатиот тенор Марио Ланза, кој благодарение на неговите холивудски филмови 1950те години беше најпознатиот оперски пејач во светот.
Дали оттаму Енио Мориконе ја доби идеата да пишува филмска музика? „Ми требаа пари и си реков, ова е добра идеа,” раскажа тој во една прилика. „Но не се понудив кај никого во филмската индустрија. Си реков: еден филмаџија треба да дојде да ме праша, бидејќи верува дека она што јас го пишувам е добро. И така и се случи. Прво ме исконтактира еден режисер, па друг, трет и така натаму.”
Во 1961 година, на 33 години, Енио Мориконе за првпат компонираше музика за цел кино-филм. „ Ил Федерале“ на Лучиано Салце. Меѓународниот пробив дојде три години подоцна: со светски познатиот саундтрак на филмот на Серџо Леоне „ За грст долари“ (1964) со тогаш се уште непознатиот Клинт Иствуд во главна улога. Енио со Серџо седеа во иста клупа на училиште, па пријателот му даде да ја напише и музиката за филмот „Две славни грешки„ (1966) и „Беше еднаш на дивиот Запад“ (1968). Вестерн филмовите направија филмска историја, особено благодарејќи на неспоредливата музика на Мориконе со енергичната усна хармонија, вклучувајќи звук на завивање на којоти и силниот шум на ветерот. „Со својата музика Енио е во состојба да изрази такви работи кои инаку би требало да бидат прикажани преку слика,” секогаш нагласуваше режисерот Леоне.
Секогаш го поврзувале со седумте филма на „шпагети-вестерн” режисерот Серџо Леоне за кои ја компонирал музиката, рече Мориконе во пресрет на неговиот 90ти роденден. А, во неговата кариера има компонирано музика за преку 500 филмови. “Ако се разгледаат филмовите за кои сум компонирал, се гледа дека сум експерт за вестерн, љубовни филмови, политички филмови, акциони, хорор и така натаму. Со други зборови: не сум експерт бидејќи имам правено сѐ. Јас сум експерт за музика.”
И навистина е така: Мориконе компонирал за режисери како Роман Полански, Џон Карпентер или Брајан де Палма. Филмови како „1900″ од Бернардо Бертолучи, драмата „Мисија” на Роланд Хофес или мафијашкиот епос на Хенри Вернел “Кланот на Сицилијанците” го носат неговиот музички потпис.
Неговото богатство од идеи придонело најдобрите од филмскиот свет да тропнат на неговата врата, како на пример Квентин Тарантино. Тој, некои од неговите композиции, користеше во филмовите „Убиј го Бил”, „Неславни копилиња” и „Џанго разузданиот”, но Мориконе долго не сакал да напише цел саундтрак за него, се до филмот “Омразените осуммина “. “Тарантино едноставно не ме оставаше на мир. Ме најде во Рим, и неговиот ентузијазам ме убеди”, вели Мориконе.
Но, и на овој познат режисер маестро набрзо му ги појаснил правилата: „Мора да ја видам конечната верзија на филмот пред да почнам и да размислувам за музиката, а камо ли пак да ја напишам.”
Соработката била плодна, бидејќи, во 2016 Мориконе со „Омразените осуммина” конечно го доби долго посакуваниот „Оскар“ за најдобра филмска музика. Пет пати претходно беше номиниран и секогаш завршуваше со празни раце. Во 2016 воопшто и не сакал да дојде на церемонијата во Холивуд бидејќи многу пати претходно бил разочаран. Тоа била неговата болна точка „иако признанието од публиката всушност му била многу побитно од она на Академијата. Во 60-тите години конзервативната Академија била за жал сосем глува за нови инивативни звуци”.
Автор:
Слични статии
-
-
Почина познатиот хрватски писател Игор Мандиќ
14 март, 2022 -
ПОЧИНА ПИСАТЕЛОТ АКАДЕМИК ЛУАН СТАРОВА
25 февруари, 2022 -
Почина академик Радован Павловски, еден од најбрилијантните поети
23 февруари, 2022
Последни статии
-
Мирко Попов: „Мораме да се бориме за секој милиметар нормалност. Психички ни е неопходна таа борба. И музиката ни е неопходна.“
— 27 март, 2024Навикнат сум да живеам во комплетно недоразбирање со мнозинството. Порано мислев дека ако дадам сè од себе, во еден момент ќе се разбереме и ќе заживееме среќно и весело до крајот на животот. Тоа кога бев млад. Сега кога сум поискусен, кога можам да ги согледам дури и резултатите од сопствените залагања, јасно ми е…
-
Почина Слаѓана Милошевиќ иконата на новиот бран во поранешна Југославија
— 26 март, 2024На 69-годишна возраст почина Александра Слаѓана Милошевиќ, иконата на новиот музички бран во осумдесетите години во поранешна Југославија. Важеше за икона која ги рушеше сите табуа, а на пошироката јавност ѝ е најпозната по хит-нумерата „Принцеза“ која во 1984 година ја сними со Дадо Топиќ. Вистински бум направи со антологискиот хит и спот „Мики, Мики“…
-
Почина Томислав Петернек, легендарниот фотограф кој ги овековечи последиците од скопскиот земјотрес
— 24 март, 2024Познатиот српски фотограф Томислав Петернек почина на 91-годишна возраст во Белград. Тој беше носител на највисоките титули во професијата и добитник на повеќе домашни и меѓународни награди, а неговите фотографии беа објавени во најзначајните светски весници, пренесува РТС. Томислав Петернек е роден 1933 година во Винковци, а со фотографија се занимава од 1954 година, пишува…
-
ПОЧИНА МИРКО ПОПОВ, ЕДЕН ОД ПИОНЕРИТЕ НА ЕЛЕКТРОНСКАТА СЦЕНА ВО МАКЕДОНИЈА
— 24 март, 2024Денеска по кусо боледување почина еден од највлијателните и најуспешни скопски диџеи, музичари, композитори, текстописци, издавачи и продуценти Мирко Попов. Попов е роден во 1972 година во Скопје. Израснат во Градски ѕид, како што и самиот велеше во неговото „кучкар маало“, почнува да купува плочи и ја засакува музиката уште од основното училиште, што логично резултираше со првите…
-
Лидија Димковска е добитничка на наградата Роман на годината за „Единствен матичен број“
— 15 март, 2024Романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска е добитник на наградата „Роман на годината“ за 2023 година што ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“. Објавувањето на добитникот на наградата се одржа денеска во кафе-книжарницата „Буква“, а за победникот одлучуваше жири-комисија составена од Влада Урошевиќ, Бранко Цветкоски, Марија Ѓорѓиева, Сашо…
-
Пет романи во најтесен избор за наградата „Роман на годината“
— 11 март, 2024„Единствен матичен број“ од Лидија Димковска („Три“), „Ако се родат некакви чувства: зборник за љубовта на Гоце и Јанка“ од Блаже Миневски („Матица македонска“), „Заборав“ од Томислав Османли („ВиГ Зеница“), „Сѐ уште можам нешто да сторам“ од Фросина Пармаковска („Или – или“) и „Зелениот дворец“ од Сибо („Арс Либрис“) се петте романи што се најдоа…
-
ВРЕДНОСТА НА СПОМЕНИТЕ И НЕДОРАЗБИРАЊЕТО
— 18 февруари, 2024(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников) Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска…
-
ОБЛАК ЧИСТА АКТЕРСКА ИГРА
— 13 февруари, 2024(Кон претставата „Бура и продор“ по концепт и режија на Теа Беговска, а во продукција на Интернационалниот театарски фестивал „Скупи“. Главни улоги: Илин Јовановски, Дениз Рустеми, Бојан Лазаров, Миа Кантарџиева Петровска, Тодор Стојковски, Дин Ибрахим) Најпознатата сентенца на Питер Брук во неговото капитално теоретско дело „Празен простор“ вели: „Можам да земам кој било празен простор…
