Отпадот и „Браќа Манаки“
— 18 септември, 2016Отпадот, а не цензурата бил причина за скандалот што го потресе фестивалот „Браќа Манаки“ пред самото негово затворање. Отпадот што ќе останел на сцената по изведувањето на предвидениот перформанс „Будење на пролетта“ предизвикал организаторите на фестивалот само ден пред неговото завршување да ja откажат оваа сценска изведба и да го сменат концептот на свеченото затворање.
„Авторите планираа на сцената да остават отпад од неколку килограми праски, сливи и дињи, како и неколку килограми мед и половина кубен метар огревно дрво. За да се расчисти сцената ќе беше потребно време, со што би била пролонгирана церемонијата за доделување на наградите на добитниците на годинешниот ’Браќа Манаки‘“, гласеше официјалната изјава на директорот на фестивалот Благоја Куновски.
Тоа би требало да биде објаснувањето за откажувањето на уметничкиот чин на истата екипа која оваа година и го отвори фестивалот, и тоа: режисерот Мартин Кочовски, коавторот Горјан Милошевски, визуелниот уметник Филип Јовановски и актерите од Битолскиот и Прилепскиот театар. И по се` изгледа ќе беше многу подобро објаснување да немаше, бидејќи ова објаснување само го потврдува убедувањето на авторите, но и на голем дел од јавноста, дека станува збор за класична цензура.
Откако отворањето со перформансот наречен „Циклуси на животот“ ги запрепасти претставниците на власта кои беа присутни, но и организаторите на фестивалот (поради голотијата, авангардноста и експлицитноста), кои очигледно не можеа да се снајдат по силните реакции за она што на сцена го донесоа младите автори, следуваше ваков шок, а можеби и не, бидејќи за многумина беше и очекуван. А и како би сакале да реагира оваа власт која ги доведе работите до таму критиките да бидат сведени на минимум дали во печатените медиуми, дали на телевизиите, во културните институции и каде уште не. Дури ги гледате како утопија изјавите на авторите дека сакале да ја коментираат политичко-социјалната состојба во земјава, дека сакале да ги критикуваат оние кои не` убедуваат дека живееме во розов свет, дека сакале да покажат отворен презир против фестивалската „буржоазија од епрувета“.
Како може во овие услови денеска, кога се` се претвори во лакрдија, кога она што е најважно е корупцијата и класичното перење мозоци, да очекувате дека ваков перформанс ќе биде дозволен и тоа на фестивал каде што државата ги дава парите и каде што претседателот на државата е покровител.
Цензурата не е чудна, чудно е како го дозволија и отворањето. Изгледа дека некој ја пропуштил лекцијата, па затоа мораше да следи вакво откажување. Имено, вие можете да ангажирате било кого за свечениот чин на отворањето и затворањето на фестивалот, но мора да имате визија што сакате да постигнете или да порачате. Ако на уметниците сте им рекле дека може да направат што тие сакаат или мислат дека треба, тогаш кој е виновен? Уметниците сигурно не, бидејќи тие го прават она што најдобро умеат, низ своите дела ја рефлектираат стварноста. Но, веројатно некој заборавил кој е вистинскиот газда, па затоа и ваков курцшлус.
Факт е дека отворањето и затворањето на еден филмски фестивал треба да биде слика на самиот фестивал, на неговата идеја, концепт, содржина, визија, цел и амбиција. Овде тоа очигледно не се случи, но не поради идејата на уметниците, туку поради немањето идеја на организаторите. А покрај тоа, покрај фактот што немале точна претстава што сакаат, заборавиле и каде живеат. Ако идејата навистина беше (што чисто се сомневаме) нешто да се критикува, и за тоа има начин, особено на ваква манифестација, а ако не, тогаш е навистина голем гаф што уметниците беа ставени во ваква ситуација. Но, во секое зло има и добро. Бидејќи, ако досега не им беше јасно, тогаш во иднина треба да им е јасно каде е местото на „Браќа Манаки“ и кој е, всушност, вистински газда на фестивалот. Тогаш вакви гафови нема да има, а розовите очила што, нели, веќе си ги имаме, ќе не потсетат да не заборавиме да ги понесеме.
Автор: Сунчица Уневска
Текстот е преземен од Техт
Автор:
Слични статии
-
-
МУЛТИЗНАЧНОСТА НА СЛОВЕНЕЧКИОТ ТЕАТАР
10 април, 2023 -
-
Последни статии
-
Мирко Попов: „Мораме да се бориме за секој милиметар нормалност. Психички ни е неопходна таа борба. И музиката ни е неопходна.“
— 27 март, 2024Навикнат сум да живеам во комплетно недоразбирање со мнозинството. Порано мислев дека ако дадам сè од себе, во еден момент ќе се разбереме и ќе заживееме среќно и весело до крајот на животот. Тоа кога бев млад. Сега кога сум поискусен, кога можам да ги согледам дури и резултатите од сопствените залагања, јасно ми е…
-
Почина Слаѓана Милошевиќ иконата на новиот бран во поранешна Југославија
— 26 март, 2024На 69-годишна возраст почина Александра Слаѓана Милошевиќ, иконата на новиот музички бран во осумдесетите години во поранешна Југославија. Важеше за икона која ги рушеше сите табуа, а на пошироката јавност ѝ е најпозната по хит-нумерата „Принцеза“ која во 1984 година ја сними со Дадо Топиќ. Вистински бум направи со антологискиот хит и спот „Мики, Мики“…
-
Почина Томислав Петернек, легендарниот фотограф кој ги овековечи последиците од скопскиот земјотрес
— 24 март, 2024Познатиот српски фотограф Томислав Петернек почина на 91-годишна возраст во Белград. Тој беше носител на највисоките титули во професијата и добитник на повеќе домашни и меѓународни награди, а неговите фотографии беа објавени во најзначајните светски весници, пренесува РТС. Томислав Петернек е роден 1933 година во Винковци, а со фотографија се занимава од 1954 година, пишува…
-
ПОЧИНА МИРКО ПОПОВ, ЕДЕН ОД ПИОНЕРИТЕ НА ЕЛЕКТРОНСКАТА СЦЕНА ВО МАКЕДОНИЈА
— 24 март, 2024Денеска по кусо боледување почина еден од највлијателните и најуспешни скопски диџеи, музичари, композитори, текстописци, издавачи и продуценти Мирко Попов. Попов е роден во 1972 година во Скопје. Израснат во Градски ѕид, како што и самиот велеше во неговото „кучкар маало“, почнува да купува плочи и ја засакува музиката уште од основното училиште, што логично резултираше со првите…
-
Лидија Димковска е добитничка на наградата Роман на годината за „Единствен матичен број“
— 15 март, 2024Романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска е добитник на наградата „Роман на годината“ за 2023 година што ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“. Објавувањето на добитникот на наградата се одржа денеска во кафе-книжарницата „Буква“, а за победникот одлучуваше жири-комисија составена од Влада Урошевиќ, Бранко Цветкоски, Марија Ѓорѓиева, Сашо…
-
Пет романи во најтесен избор за наградата „Роман на годината“
— 11 март, 2024„Единствен матичен број“ од Лидија Димковска („Три“), „Ако се родат некакви чувства: зборник за љубовта на Гоце и Јанка“ од Блаже Миневски („Матица македонска“), „Заборав“ од Томислав Османли („ВиГ Зеница“), „Сѐ уште можам нешто да сторам“ од Фросина Пармаковска („Или – или“) и „Зелениот дворец“ од Сибо („Арс Либрис“) се петте романи што се најдоа…
-
ВРЕДНОСТА НА СПОМЕНИТЕ И НЕДОРАЗБИРАЊЕТО
— 18 февруари, 2024(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников) Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска…
-
ОБЛАК ЧИСТА АКТЕРСКА ИГРА
— 13 февруари, 2024(Кон претставата „Бура и продор“ по концепт и режија на Теа Беговска, а во продукција на Интернационалниот театарски фестивал „Скупи“. Главни улоги: Илин Јовановски, Дениз Рустеми, Бојан Лазаров, Миа Кантарџиева Петровска, Тодор Стојковски, Дин Ибрахим) Најпознатата сентенца на Питер Брук во неговото капитално теоретско дело „Празен простор“ вели: „Можам да земам кој било празен простор…
