Соња Ван Дер Бург е сликарка од Холандија. Завршила на Кралската академија за фини уметности во Хаг, каде денес живее и работи. Оваа година, таа за прв пат ја посети Македонија и беше една од седумтте странски учесници на ликовната колонија „Св. Јован Осоговски“ што секоја година се одржува во истоимениот манастир во Крива Паланка. За прв пат таа имаше можност одблизу да го доживее она што го слушала од своите пријатели кои пред неа ја посетиле Македонија.
-За Македонија многу слушав од еден мој пријател кој престојуваше во Охрид. Тој зборуваше многу убаво за вашата земја и јас оттогаш имав желба да ја посетам и да доживеам макар и еден дел од неа, вели оваа сликарка која со големо воодушевување зборуваше за манастирот во Крива Паланка. Престојувајќи во прекрасниот повеќевековен споменик на културата таа имаше можност да се запознае со еден дел од нашата повеќевековна историја. Таа со себе понесе впечатоци и од градот Скопје, од посетата на неколку музеи. Како и останатите странци на колонијата и Соња ван дер Бург беше одушевена од двете цркви во манастирскиот комплекс „Св. Јоаким Осоговски“. Но, таа својот восхит го пренесуваше на нешто што го нема во нејзината земја на рамниците, а тоа се планините.
-Од земјата од која доаѓам нема планини. Таму се е рамно, па токму опради тоа со големо одушевување зборувам за нив. Посебно е убаво во Крива Паланка, во тој прекрасен манастирски комплекс, каде заедно со природата и планината која го опкружува, сетоа тоа делуваше мошне смирувачки и инспиративно за нас уметниците.
За ликовни колонии каква што е колонијата „Св. Јоаким Осоговски“, во Холандија или ги нема, или пак таа нема слушнато за нив, вели оваа сликарка. Во Холандија уметниците поинаку се организираат и се дружат.
-Луѓето работат заедно но не се органиизрани во ликовни колонии од типот каква што е оваа во Крива Паланка. Градовите ги имаат домопвите на културата каде уметниците работат и си помагаат заедно. На обваа колонија беше убаво што сите ние, уметниците, кои доаѓаме од различни земји, имавме можност да се дружим, запознаеме и да размениме идеи и искуства.
За своето искуство Соња ван дер Бург вели дека е рефлексија на нејзините соништа, патувања и планови. Понекогаш настаните продолжуваат внатре во процесот на сликањето, ги освежуваат старите сеќавања преку нови сликарски истражувања. Да твориш значи да бидеш во различни состојби нба постоење и патување, да стекнуваш нови пријатели и доживуваш нови пријатели и доживуваш постојани емоции. Создавањето ја подразбира и слободата, а тоа значи да се биде слободен во дозволениот ток, да ги совласуваш стравот и новите предизвици на истражувањата, или само да го прифатиш непознатото..
-Создавам приказни кои се трудам да ги пренесам во делата. Додека цртам приказните се случуваат и на платното. Најчесто кога седнувам да сликам јас точно знам што ќе сликам, имам визија. Моето сликарство е како една книга, во која што секоја слика претставува една глава од книгата. Кога ќе ме прашаат луѓето што сликам, јас не можам да им одговорам, бидејќи секоја слика е различна, вели оваа авторка којашто мотивите за нејзините слики најчесто ги наоѓа во нејзината секојдневна работа но и од митологијата.
Слика со маслени и акрилни бои. Основите ги прави со акрилни бои а потоа продолжува со маслени. Сликањето не и е единствената работа. Таа тука ја дели судбината на повеќето македонски уметници, кои покрај сликањето работат и некоја друга работа. Соња ван дер Бург работи многу хумана работа. Таа работи за една установа каде се сместени постари луѓе и на кои таа, со помош нба уметноста се труди да им го разубави животот. Се работи за социјална работа и не се работи за учење во вистинска смисла на зборот, туку изнаоѓање начин за комуникација, испитување себеси како да им пристапам и која метода да ја изберам во процесот на учењето.
Нејзината работа е овие луѓе да сфатат во каква средина живеат, да можат да се изразат.
-Тоа е многу важно, бидејќи не можам да ги учам ако не откријам што знаат и понекогаш јас учам од нив, бидејќи треба да дознам што тие биле во животот. Јас се трудам да откријам што тие знаат, а потоа настојувам и ги учам да го обноват знаењето. Во тој процес на меѓусебно дружење понекогаш и јас нешто учам од нив. Се трудам да им помогнам да ги прошират своите знаења, да научат нешто од својата истоија, бидејќи сметам дека е многу важно да научат од каде потекнуваат. Многу од нив не се сеќаваат на ништо и сакаат само да се вратат дома. Јас се трудам да внесам малку квалитет во нивните животи. За тоа е потребно да им го отвориш срцето, да направиш да ти веруваат, а тоа се постигнува ако си искрен и приврзан за нив, вели Соња ван дер Бург.
(Интервјуто е објавено во „Утрински весник“ 2002 година)
Навикнат сум да живеам во комплетно недоразбирање со мнозинството. Порано мислев дека ако дадам сè од себе, во еден момент ќе се разбереме и ќе заживееме среќно и весело до крајот на животот. Тоа кога бев млад. Сега кога сум поискусен, кога можам да ги согледам дури и резултатите од сопствените залагања, јасно ми е…
На 69-годишна возраст почина Александра Слаѓана Милошевиќ, иконата на новиот музички бран во осумдесетите години во поранешна Југославија. Важеше за икона која ги рушеше сите табуа, а на пошироката јавност ѝ е најпозната по хит-нумерата „Принцеза“ која во 1984 година ја сними со Дадо Топиќ. Вистински бум направи со антологискиот хит и спот „Мики, Мики“…
Познатиот српски фотограф Томислав Петернек почина на 91-годишна возраст во Белград. Тој беше носител на највисоките титули во професијата и добитник на повеќе домашни и меѓународни награди, а неговите фотографии беа објавени во најзначајните светски весници, пренесува РТС. Томислав Петернек е роден 1933 година во Винковци, а со фотографија се занимава од 1954 година, пишува…
Денеска по кусо боледување почина еден од највлијателните и најуспешни скопски диџеи, музичари, композитори, текстописци, издавачи и продуценти Мирко Попов. Попов е роден во 1972 година во Скопје. Израснат во Градски ѕид, како што и самиот велеше во неговото „кучкар маало“, почнува да купува плочи и ја засакува музиката уште од основното училиште, што логично резултираше со првите…
Романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска е добитник на наградата „Роман на годината“ за 2023 година што ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“. Објавувањето на добитникот на наградата се одржа денеска во кафе-книжарницата „Буква“, а за победникот одлучуваше жири-комисија составена од Влада Урошевиќ, Бранко Цветкоски, Марија Ѓорѓиева, Сашо…
„Единствен матичен број“ од Лидија Димковска („Три“), „Ако се родат некакви чувства: зборник за љубовта на Гоце и Јанка“ од Блаже Миневски („Матица македонска“), „Заборав“ од Томислав Османли („ВиГ Зеница“), „Сѐ уште можам нешто да сторам“ од Фросина Пармаковска („Или – или“) и „Зелениот дворец“ од Сибо („Арс Либрис“) се петте романи што се најдоа…
(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников) Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска…
(Кон претставата „Бура и продор“ по концепт и режија на Теа Беговска, а во продукција на Интернационалниот театарски фестивал „Скупи“. Главни улоги: Илин Јовановски, Дениз Рустеми, Бојан Лазаров, Миа Кантарџиева Петровска, Тодор Стојковски, Дин Ибрахим) Најпознатата сентенца на Питер Брук во неговото капитално теоретско дело „Празен простор“ вели: „Можам да земам кој било празен простор…
